Op mijn negende jaar wist ik, dat ik fotograaf wilde worden. Dat was in 1958 en dat zit zo: ik was een zielig jongetje met bronchitis; veel ziek en ik moest op kamp, aansterken. Ergens op een zandverstuiving maakte een man van mij een foto: 'ik hou de camera scheef, dan lijkt het of je op een helling staat' zei hij. De foto vond ik fascinerend. Werkelijkheid en toch ook niet. Vanaf dat moment heeft het zoekerbeeld van een camera -en zeker toen het glazen venster van het boxje- me nimmer meer losgelaten; mijn onderwerpen zijn voornamelijk architectuur en mensen. Creatieve processen in het algemeen hebben mijn interesse; literatuur, film, muziek, fijn om te doen en te beleven. Ook het overdragen van kennis is een fascinerende bezigheid en ik doe dat naast mijn activiteiten als freelance fotograaf sinds 1985 één dag in de week aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten te Den Haag.